Po pięciu latach od wydania Pogłosu, poprzedniego tomiku Ewy Lipskiej, wybitna poetka proponuje nowy — Czytnik linii papilarnych (WL). Trzydzieści nowych, przejmujących i skłaniających do myślenia wierszy.

Ewa Lipska znajduje w konkretnych sytuacjach, często z pozoru błahych, punkt zaczepienia – wyrwę uniwersalizującą jej spostrzeżenie. Dzięki nieoczywistemu detalowi ujawnia w codzienności dodatkowy, zaskakujący wymiar.

Ostatnio na spotkaniu w Poznaniu Lipska mówiła o swoich nowych tomikach:”Jak wydaję wiersze, to je w pewien sposób porzucam. To stresujące tworzyć wybór z już wydanych wierszy”

W rozmowie z Jarosławem Mikołajewskim Lipska odpowiadała na pytanie: „Jak działa poezja? Dlaczego otwiera czytelników na autora?

„To jest sprawa indywidualna. Zależy od samego czytelnika i jego przygotowania intelektualnego, jego oczytania, wyobraźni. Czasem jakiegoś autora cenimy, ale nie lubimy. Zawsze jedni będą woleli ryby, inni będą wegetarianami. To, że cenimy tego, a nie innego autora wynika z bliskości myśli. „Tak to napisał, jak ja czuję” – mówi czytelnik, który sam nie potrafiłby tego sformułować. Dlatego czasami udaje nam się przeżywać literaturę, malarstwo, muzykę. „Nie potrafię znaleźć żadnej różnicy między muzyką a łzami” pisał Fredrich Nietzsche i na tym pewnie polega ta tajemnica. Tajemnica przeżywania. Odnajduję ten stan ducha w salach koncertowych. Podobnie jest z miłością. Wiemy, że jest, ale tak naprawdę nie potrafimy jej zdefiniować. Na szczęście nie ma takiej potrzeby. Wiemy tylko, że rosną nam skrzydła i wznosimy się w powietrze. Poeta szuka dwóch, trzech, kilku słów, aby opisać tę emocję, chaos i harmonię”.

Ewa Lipska, ur. 1945. Studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, na wydziale malarstwa. W latach 1970-1980 redaktor działu poezji Wydawnictwa Literackiego. Na przełomie 1975-1976 przebywała na stypendium „International Writing Program” w Iowa City, w USA. Od 1978 roku członkini polskiego PEN Clubu.

W 1983 – stypendium Deutscher Adademischer Austauschdienst w Berlinie Zachodnim. W 1989 – współzałożycielka Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W latach 1990-1992 pracowała w zespole redakcyjnym “Dekady Literackiej”. Od 1991 do 1997 roku – Wiedeń, Ambasada Polska, Instytut Polski.

Prowadziła gościnnie warsztaty poetyckie w Studium Literacko-Artystycznym na Uniwersytecie Jagiellońskim. Brała udział w festiwalach poetyckich, seminariach i spotkaniach autorskich m.in. w Niemczech, Austrii, Wielkiej Brytanii, Holandii, Danii, Szwecji, Kanadzie, Izraelu, Czechach, USA. Do tej pory ukazało się około 50 obcojęzycznych wyborów wierszy poetki m.in. w języku niemieckim, angielskim, francuskim, duńskim, holenderskim, czeskim, węgierskim, bułgarskim, albańskim, serbskim, szwedzkim, hebrajskim, katalońskim, hiszpańskim.