„Duety” Szymona Kantorskiego

Polecamy znakomite „Duety” Szymona Kantorskiego (WBPiCAK). 

O książce pisał Karol Maliszewski: „Poczułem się tak, jakby podsunięto mi model do składania, dwie połówki, które powinny przylegać w procesie lektury. Poezja jako pośrednictwo w sklejaniu płci w pełnię, w człowieczeństwo, w świadomość? Dwa rozdania tej samej gry w życie. Chłopiec z zamarzniętego stawu może spotkać się z dziewczynką z szafy. Te dwie narracje mogą się dogadać. Mogą, ale nie muszą. Wszystko w twoich rękach, czytelniku.”

Terasa Tomsia (Latarnia Morska): „Ludzie, rzeczy i pojęcia pojawiają się w wierszach Szymona Kantorskiego w rytmie rytuałów codzienności i święta, by pokazać drogę cywilizacji i kultury, jaką kroczy człowiek ze swoją wiedzą i niewiedzą o sobie i świecie. Przywoływane przez autora tomiku Duety wszelkie zachowania ludzkie są albo nietypowe, odważne i nie do naśladowania, albo reprezentatywne i typowe dla pewnego czasu historycznego czy określonego środowiska, bo poetę interesuje powtarzalność, maska, rola, los, z którego ktoś ma odwagę się wyłamać choćby za cenę stosu. “Kamień, papier, pamięć”. Poeta pokazuje ograniczone możliwości poznawania, gdy sięgamy tylko do linii horyzontu i obracamy się zaledwie w obiegu utartych obyczajowych szlaków (jak kobieta 42-letnia, która dziś idzie na ścięcie… włosów)”.

Szymon Kantorski, autor tomiku Solo (1995). Wiersze publikował m.in. w „Czasie Kultury”, „Fa-Arcie”, „Frazie”, „Kresach”, „Lampie i Iskrze Bożej”, „Magazynie Literackim”, „Nowym Nurcie”, „Odrze, „Pracowni”, a także w kilku antologiach (m.in. w Antologii nowej poezji polskiej, Macie swoich poetów, Parnas bis). Mieszka w Poznaniu.

Sam o sobie Kantorski napisał: „poeta rocznik 69. mieszka w Poznaniu. bywa chimeryczny. lubi czasami wyjść do sklepu po papierosy i wrócić za parę lat”.