O Wierszach Zbigniewa Jasiny „Drzewo oliwne” (Forma) napisał Andrzej Skrendo: „to poetyckie medytacje”.

Według Wandy Skalskiej z kolei to: „poezja w strukturze prosta, w ogóle skromna. Ale właśnie dzięki tej prostocie i skromności zyskująca na sile. Obcowanie z wierszami Jasiny – mimo wydźwięków nie zawsze podnoszących na duchu – przynosi dobrą refleksję. Słowem rzetelność. I warsztatu poetyckiego, i artykulacji postrzegania świata z jego przypadłościami”.

Andrzej Skrendo: „Cechą uderzającą tych wierszy są zwięzłość języka, intymność i dyskrecja, precyzja poetyckiego wyrazu. Jasina interesuje się jednak nie tylko doświadczeniem przemijania ludzkiego życia, ale także czasem kultury – stąd cały blok wierszy będących zapisem realnej i zarazem imaginatywnej podróży do Grecji. Ukrytym tematem łączącym wszystkie zapisy zebrane w tym niezmiernie ciekawym tomie jest zatem doświadczenie wyobcowania – zarówno z przeszłości, jak i z teraźniejszości”.

Zbigniew Jasina urodził się w  roku 1956 w Polanowie k. Sławna. Dziennikarz i poeta z piękną kartą opozycyjną – współorganizował struktury Solidarności w Szczecinie, a po wprowadzeniu stanu wojennego działał w tajnej grupie wydawców dwutygodnika „Kotwica”. Aresztowany po rozbiciu przez SB drukarni i skazany na 2 lata więzienia, zwolniony na mocy amnestii w VII 1983. Wielokrotnie przesłuchiwany, zatrzymywany prewencyjnie na 48 godz. przed świętami narodowymi i rocznicami wydarzeń historycznych. W 1989 był współpracownikiem OKP Ziemi Szczecińskiej, później był m.in. rzecznikiem prasowym ZR, współredaktorem pisma „Korespondent”. Pracował także w redakcjach „Kuriera Szczecińskiego”, „Głosu Szczecińskiego”, Radia ABC i katolickiego Radia AS.