Rozkurz (1980) stanowi sumę pomysłów twórczych Mirona Białoszewskiego. PIW publikuje go po raz kolejny w ramach Utworów zebranych (tom 8). 

Po raz pierwszy pisarz połączył w jednej książce prozę i poezję. Część prozatorska zawiera nostalgiczne opowiadania o przedwojennym życiu, portrety ludzi i miejsc dzieciństwa i wczesnej młodości (Stare życie), ale też trzy cykle dziennikowych zapisków z lat 1975–1977 (1975, Chamowo, Rozkurz). Na część poetycką składa się dwanaście cyklów – od miniaturowych wierszy-notatek po podszyte humorem liryczne maski w Wierszach ciotki Anieli i Kabarecie Kici Koci oraz poetycki reportaż o Wycieczce do Egiptu.

Białoszewski (ur. 1922, sam podawał, że 22 lipca) zmarł w 1983 roku. W roku 1980 wydał wspomniany „Rozkurz”, a przed śmiercią zdążył jeszcze złożyć ostatni tom poezji wydany pośmiertnie w 1985 r. pt.„Oho”. W roku 1988 pojawił się tomik: „Obmapywanie Europy.Aaameryka.OStatnie wiersze”, zbierający dziennikowo-pamiętnikarskie relacje z podróży wokół Europy na statku Stefan Batory i z wyprawy za ocean oraz ostatnie utwory powstałe krótko przed śmiercią w sanatorium w Aninie, gdzie autor przebywał po drugim zawale. W 1991 wydano „Konstancin” – w pierwotnym zamyśle ostatnią część „Zawału”.