Julia Hartwig z Legią Honorową

Julia Hartwig została odznaczona 29 marca orderem Oficera Legii Honorowej. Insygnia odznaczenia wręczył poetce ambasador Francji Pierre Buhler – podało Polskie Radio

Hartwig jako poetka zadebiutowała w 1956 roku tomem „Pożegnania”. Od tamtej pory wydała ponad 15 tomów wierszy.

Gazeta Wyborcza napisała: „W popularyzowanie i tłumaczenie literatury francuskiej [Hartwig] zaangażowała się na wiele lat przed poetyckim debiutem książkowym. Pierwsze jej tłumaczenie – wiersza „W środku świata” Cendrarsa – ukazało się w 1947 roku w przygotowanej przez Adama Ważyka „Antologii współczesnej poezji francuskiej”. „Nie było żadnych poprawek, a nawet w recenzji z tej antologii, czym już się chwaliłam kilkakrotnie, Miłosz wyróżnił moje tłumaczenie. (…) To oczywiście bardzo mnie ośmieliło” – mówiła po latach Marcinowi Telickiemu”.

Tego samego dnia prof. Barbara Skarga została uhonorowana Narodowym Orderem Komandora Zasługi. Beata Stasińska, redaktor naczelna wydawnictwa WAB otrzymała zaś Narodowy Order Kawalera Zasługi.

Julia Hartwig,  poetka, pisarka i tłumaczka. Siostra fotografika Edwarda Hartwiga i endokrynologa Walentego Hartwiga. W czasie II wojny światowej działała w AK. Studentka Tajnego Uniwersytetu Warszawskiego, UW oraz KUL. Autorka słuchowisk radiowych, reportaży, bajek dla dzieci, tomików poezji i esejów. Tłumaczka na polski dzieł wielu autorów francuskich. m.in. Denisa Diderota, Guillaume’a Apollinaire’a i Eugène’a Delacroix. Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1997).

Wybrane książki: „Z niedalekich podróży” (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1954), „Apollinaire” (pierwsze wydanie: PIW, 1962), „Gérard de Nerval” (PIW, 1972), „Chwila postoju” (Wydawnictwo Literackie, 1980), „Jak długo trwać będą dawne imiona” (Gdzie Indziej, 1996), „Zawsze powroty – dzienniki podróży” (Wydawnictwo Sic!, 2001), „Wiersze wybrane” (Wydawnictwo a5, 2010).