Spojrzenie Julii Hartwig

17 maja w księgarniach nowa książka poetycka Julii Hartwig – „Spojrzenie” (a5).

Nowy zbiór autorki „Gorzkich żalów” przynosi trzydzieści wierszy. Inaczej niż kiedyś u Julii Hartwig, refleksja zdecydowanie przeważa teraz nad zapisem realności, a świat wewnętrzny nad tym, co materialne. Człowiek, który mówi do nas spośród linii tych utworów żyje w bardzo późnym już czasie, gdy „z dnia na dzień dzień staje się krótszy”, w narastającym cieniu śmierci, przywołuje ton pożegnania, odchodzenia, ciszy, gdy często pojawiają się wyznania: „milczeć pragnę / usnąć pragnę”; „przywołać / strażnika nocy / który weźmie mnie / w opiekę”.

To wiersze, z których niemal każdy może stać się przedmiotem medytacji.

Julia Hartwig w sierpniu tego roku skończy 95 lat.

Julia Hartwig – poetka, eseistka, tłumaczka, żona Artura Międzyrzeckiego. Urodzona w 1921 roku w Lublinie. W czasie wojny studiowała polonistykę i filozofię na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim, i była kurierką AK. Po wojnie kontynuowała studia polonistyczne na KUL-a i UW, a także rozpoczęła filologię romańską. Lata 1947-50 spędziła we Francji jako stypendystka rządu francuskiego i urzędniczka ambasady polskiej, a 1972-74 w USA uczestniczyła w programie International Writing Program. Wykładała na Drake University oraz w Kanadzie, na University of Ottawa i Carleton University. W 1976 roku podpisała „Memoriał 101”, trzy lata później znów wyjechała do Ameryki na zaproszenie Departamentu Stanu. Była członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie , a także Związku Literatów Polskich, Polskiego PEN-Clubu i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (którego w latach 1990-1999 była wiceprezesem). Od 2008 roku przewodniczy jury Nagrody Mediów Publicznych Cogito. Debiutowała w 1938 roku na łamach pisma szkolnego „W słońce”, pierwszy tom – Pożegnania18 lat później. Wydawnictwo a5 opublikowało kilka tomów poetyckich Julii Hartwig: Zobaczone 1999, Jasne niejasne 2009, Wiersze wybrane 2010 i Gorzkie żale 2011