Edward Pasewicz – nominacja w kategorii książka roku do Nagrody Silesiusa za tom „Och, Mitochondria” (Wydawnictwo EMG).

Piotr Śliwiński po lekturze najnowszego tomiku poety pisał: „Czytać Edwarda Pasewicza, gdyż jego książka pod przepięknym tytułem „Och, Mitochondria” w całości jest bardzo piękna. Jego wiersze, jak zwykle melodyjne, zrodzone z niezwykłego słuchu, zwracają się w stronę ciała, rejestrują jego odgłosy, szmery, poruszenia znaczeń.

Tak właśnie – ciało gada i pisze, poezja to być może oddawanie mu głosu, tworzenie wiersza jest zaś tylko redakcją somantycznych przekazów: „Kiedy leżę obok ciebie i widzę,/ jak w najdrobniejszych komórkach/ z lepkich nici powstają litery/ i przychodzą do mnie, mieszają się ze mną i z zarysu/ opowieści rodzi się coś naszego:/ jest trochę łatwiej łapać powietrze/ i łatwiej jest leżeć obok ciebie./ Wtuleni jesteśmy w to zapisywanie”.

Sławomir Płatek na portalu salonliteracki.pl zauważył: „Nie jest to książka o mocy Pałacyku Bertolda Brechta, ale taka moc zdarza się wielu poetom tylko raz w życiu. Nie czuję się więc rozczarowany, bo Pasewicz napisał kolejny wspaniały zbiór wierszy i pomińmy, że nie dosięgnął piku, ważne że nie schodzi poniżej tenoru. Wysoki ton (nie mylić z nadętym). Nadal są to wiersze górujące nad ogromną większością „uznanej” polskiej poezji i sprawiają wielką frajdę w czytaniu”.

Edward Pasewicz o najnowszym tomie: „To chyba najdłużej pisana (komponowana?) książka w moim krótkim bo zaledwie czterdziestoczteroletnim życiu.  Pierwszy wiersz  Capoeira powstał w 1998 roku, ostatni  Bagnet w sierpniu 2014. Tak, tak, jest o mitochondriach, szukających białkach i nie powstałaby pewnie gdyby nie prowadzone godzinami rozmowy z Łukaszem Drobnikiem. Miotochondria są  drobne ale bez nich podusilibyśmy się wszyscy. To trochę tak jak z językiem. Bez niego nie można by kwestionować prawdziwości świata postrzeganego zmysłami. Zresztą z nim, też nie można”.

Edward Pasewicz (ur. 1971 w Kostrzynie nad Odrą). Polski poeta, pisarz, kompozytor i dramaturg. Debiutował w 2001 roku książką Dolna Wilda. W 2007 wydał swoją pierwszą powieść Śmierć w darkroomie. W 2004 roku otrzymał Medal Młodej Sztuki, trzykrotnie nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia za książki Henry Berryman Pięśni (2007), Drobne! Drobne! (2009) i Pałacyk Bertolta Brechta (2012), w 2010 roku otrzymał Nagrodę Specjalną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W 2015 roku miał premierę tom poetycki Och, Mitochondria. Wiersze Pasewicza były tłumaczone m.in. na niemiecki, angielski, słoweński, serbski, bułgarski, czeski, hiszpański, kataloński, włoski. Poeta wchodzi w skład redakcji pisma mówionego Gadający Pies. Jest także stałym felietonistą Czasu Kultury i Chimery. Prezes zarządu Stowarzyszenia Queerowe Centrum Kultury (QCK). Od 2010 roku mieszka w Krakowie, gdzie szefuje Scenie21.