Warkoczami. Antologia nowej poezji

Warkoczami to tematyczna antologia współczesnej poezji. Powstała na kanwie seminarium Wspólny Pokój prowadzonego od 2011 r. w Staromiejskim Domu Kultury w Warszawie. Książkę zredagowały: Sylwia Głuszak, Beata Gula, Joanna Mueller-Liczner. (SDK, Warszawa 2016)


„Poetki i dwóch poetów pojawiający się w antologii są w jakiś sposób z seminarium związani, choć niekoniecznie muszą zdawać sobie z tego sprawę. Bowiem nie ich fizyczna obecność na feminariach decydowała o tym, że wiersze znalazły się w tym wyborze, ale obecność tekstowa na kilku chociażby spotkaniach, zabranie głosu w sprawie, która z jakichś względów poruszała seminarzystki i seminarzystów. 
W antologii znajduje się wybór kilkunastu wierszy z twórczości 20 poetek i jednego poety (m.in. Justyny Bargielskiej, Marii Cyranowicz, Julii Fiedorczuk, Wioletty Grzegorzewskiej, Joanny Mueller, Mirki Szychowiak, Agnieszki Wolny-Hamkało).
Niektóre z nich pochodzą z niepublikowanych jeszcze tomów lub były publikowane dotychczas jedynie w czasopismach literackich. Twórczynie i twórca należą do różnych pokoleń literackich (w antologii nie obowiązuje kryterium wieku), choć wszyscy debiutowali po 1989 r. Co ważniejsze, wiersze zostały ze sobą połączone kategoriami tematycznymi – wśród nich znajdują się tożsamościowe wylinki (część Morfy), figury kobiecości, takie jak dziewczynka (Żegnaj, laleczko), matka (Prenatal, Pochwała matek), staruszka, wiedźma, szamanka, szalona (Portretowa), doświadczenia kobiece (ciąża, poród, poronienie, aborcja, macierzyństwo), relacje z rzeczywistością, z innymi (kochankami, mężami, córkami, strasznymi mieszczanami czy koleżankami/kolegami po piórze w działach Zawiązki i Presje), różnorakie wewnętrzne i zewnętrzne opresje, kwestie społeczne, dyskusje światopoglądowe, artystyczne manifesty bądź twórcze poszukiwania (dział Wspólny Pokój), umiejscawianie siebie i swojej twórczości w nurtach współczesnej humanistyki (Horyzont w przejściu). Kategorie tematyczne są jednak wtórne wobec wyboru, wynikające z niego czy może precyzyjniej – porządkujące go. Powstały na bazie rozmów o konkretnych wierszach, dyskusji i tematów seminaryjnych, a także doświadczeń czytelniczych redaktorek oraz uczestniczek i uczestników Wspólnego Pokoju. Nazwiska, które pojawiły się w antologii, to jedynie pewna reprezentacja. Niemniej, zdaniem redaktorek, to wyjątkowo silne, w pełni już brzmiące i ukształtowane głosy, świadomie korespondujące ze sobą, ze światem kultury, z rzeczywistością społeczną i polityczną. Tym bardziej zachęcamy do przyjrzenia się temu projektowi, spojrzenia na działy całościowo, a także w kontekście całej antologii. Nie po to, by na siłę tematyzować współczesną poezję (nazwy działów celowo są dość enigmatyczne), ale by odkrywać powiązania między wierszami, śledzić podskórne prądy nowej poezji, filozoficzne fascynacje, a także, by spojrzeć nieco wnikliwiej na to, co i w jaki sposób kobiety mówią o sobie, świecie i własnej twórczości”. (sdk.pl)