Kwiaty polskie Juliana Tuwima Czytelnik przypomniał ostatnio w roku 2014. I było to wydanie dwunaste poematu. 

Julian Tuwim (1894-1953) rozpoczął pisać Kwiaty polskie w listopadzie 1940 roku na emigracji w Brazylii. Nad poematem pracował w Stanach Zjednoczonych w latach 1941-1944 i po powrocie do kraju w 1946 roku. Utwór powstawał do ostatnich dni życia pisarza i nie został ukończony.

Pierwszy tom Kwiatów polskich, po licznych zmianach związanych z cenzurą, ukazał się w drugiej połowie stycznia 1949 roku.

Z okazji 70 lat istnienia „Czytelnika” ukazała się kolekcja tytułów wybranych z dorobku wydawnictwa. Edycję wyróżniała jednolita szata graficzna autorstwa Andrzeja Heidricha. Kwiaty polskie były kolejną książką w tym cyklu.

Julian Tuwim, poeta, pisarz, autor wodewili, skeczy, librett operetkowych i tekstów piosenek,  jeden z najpopularniejszych poetów dwudziestolecia międzywojennego. Współzałożyciel kabaretu „Pikador” oraz grupy poetyckiej „Skamander”. Bliski współpracownik tygodnika Wiadomości Literackie. Tłumacz poezji rosyjskiej, francuskiej, niemieckiej oraz łaciny.

Wybrane dzieła: „Juwenilia” (zbiór poezji, 1911-1918), „Sokrates tańczący” (tomik poezji, 1920), „Bal w Operze” (poemat, 1936), „Kwiaty polskie” (poemat, 1940-1953), „Rzepka” (wiersz, 1952), „Lokomotywa” (dla dzieci).