Kacper Bartczak: Przenicacy

Kacper Bartczak – Przenicacy (WBPiCAK) czyli „surowiec pozbawiony ozdobników”. 

O wierszach Bartczaka pisał Dawid Kujawa (artpapier): „Lektura nowej, czwartej już książki poetyckiej Kacpra Bartczaka w niczym nie przypomina przyjemnego dryfu na falach spienionego tekstu: opór, z jakim spotyka się czytelnik, bez wątpienia jest oporem programowym, co decyduje o absolutnej wyjątkowości tej pozycji. Wiersze z „Przenicaków” (deklinacja intuicyjna) nie płyną, za żadną cenę nie chcą być melodyjne czy rytmiczne, a jeśli czasem takie bywają, to tylko po to, by po chwili sąsiadujące tu ze sobą quasi-komunikaty – bo w moim przekonaniu poezja ta „dzieje się” właśnie na poziomie jednostkowych, pozbawionych pierwotnego kontekstu komunikatów – znów wywołały niemożliwe do utrzymania silne napięcie, jakie doprowadzi do kolejnych składniowych pęknięć i przesunięć, zwichnięć i cięć. W tekstach tych nie ma miejsca na „momenty”, surowiec jest tu pozbawiony ozdobników, często zmiksowany lub zglichowany, zaś operacje, jakich się na nim dokonuje, przeprowadzane są w inwazyjny sposób, a ich charakter jest tak radykalny i „bolesny”, że sam wiersz zaczyna z czasem jawić się czytelnikowi jako byt nie tylko materialny, ale wręcz organiczny”.

Przenicacy

             Opisz mi zaraz koleżanko jak

             jem automatyki widoki mi się

             wyrzucają miewam wyrzuty

             twarzy niepodobny jestem

             kiełki zażywam jagody foliały

             kładę na twarz Koleżanko podobna

             twoje folia przyszły w godzinie

             porty twoje koleżanko podobno

             memoranda piszesz obcujesz

             w rezonansie ponoć nas

             wprawiasz na dystans zbyt

             ożywiony jestem niepewny

             czy się wyrażam nazywam się

             dziwię wchodzę w rezonans

             miewam lęki nad ranem

             bez polskich znaków

             miewam leki nad ranem

             kiełki przez nica i cacy

Kacper Bartczak – ur. 1972 r. Poeta, krytyk, tłumacz poezji. Autor czterech tomów poezji, w tym „Przenicacy” (WBPiCAK 2013). Autor książek krytyczno-literackich, w tym „Świata niescalonego” (Biuro Literackie 2009), za który otrzymał nagrodę „Literatury na Świecie”. Tłumaczył poezję Johna Ashbery’ego, Petera Gizzi, Rae Armantrout. Uczy literatury amerykańskiej na Uniwersytecie Łódzkim. Stypendysta Fulbrighta i Fundacji im. T. Kościuszki.