Prawdziwy rarytas dla miłośników Sándora Máraiego. ”Wiersze” w tłumaczeniu Jerzego Snopka (Pogranicze). 

Jerzy Snopek: Fenomen światowej kariery Sándora Máraiego jest zjawiskiem jedynym w swym rodzaju. Oto na przełomie stuleci, w ciągu zaledwie dekady, z pisarza zupełnie nieznanego szerszym kręgom publiczności literackiej, zapoznanego w kraju ojczystym, stał się powszechnie uznanym klasykiem literatury europejskiej i zarazem twórcą budzącym najżywsze zainteresowanie czytelników.

Jego poezja jest raczej  dramatem racji moralnych i rozpoznań intelektualnych aniżeli swobodną grą wyobraźni (pewne próby poszukiwania wyrazu w tych rejestrach podejmował we wczesnej twórczości). Cechuje ją na ogół retoryczność, zawsze górująca nad „malarskim” obrazowaniem i tylko sporadycznie ustępująca miejsca czemuś, co zwykło się określać jako prostotę wyrazu. W tym wszystkim odnajdujemy istotne cechy osobowości autora, wyczuwalne również w jego prozie.  Bo taki jest Márai: niekiedy odpychający, częściej przyciągający. Fascynujący.