Komedie Aleksandra Fredry w PIW-ie.
 
Aleksander Fredro to jeden z najwybitniejszych polskich komediopisarzy, poeta, autora pamiętników, a także znakomity obserwator, niezrównany mistrz ciętej riposty, stworzył szereg postaci oraz sytuacji, z których od dziesięcioleci uczymy się Polski i Polaków. W Roku 2013 obchodziliśmy 220 rocznicę Jego urodzin (1793-1876), w związku z czym rok 2013 ustanowiono Rokiem Aleksandra Fredry.
PIW prezentuje wybór 10 komedii (Pan Geldhab, Mąż i zona, Śluby panieńskie, Pan Jowialski, Zemsta, Dożywocie, Wielki człowiek do małych interesów, Teraz, Wychowanka, Damy i huzary) Aleksandra Fredry oparty na edycji Pism wszystkich  w opracowaniu Stanisława Pigonia i Krystyny Czajkowskiej.
 
Wstępem wydanie to opatrzyła Profesor Anna Kuligowska–Korzeniewska:„Jedyny polski dramatopisarz, który zajmował się życiem…”
Tak miał określić Aleksandra Fredrę — w rozmowie z młodym reżyserem Michałem Zadarą — Tadeusz Różewicz, jeden z największych poetów i dramatopisarzy drugiej połowy XX wieku. To wyznanie łamiącego wciąż konwencje literackie i dążącego do minimalizmu językowego artysty może w pierwszej chwili budzić niedowierzanie. Nikt tak nie określił Fredry i nie traktował jego twórczości jako lustra realnego świata. Fredro był wszak komediopisarzem, „polskim Molierem”, zaś komedia wymagała stosowania się do obowiązujących reguł. Miała bawiąc uczyć, czyli pokazując ludzkie wady i występki prowadzić do szczęśliwego rozwiązania i moralnej nauki. Zło winno więc być zawsze ukarane, a cnota nagrodzona. Aby to osiągnąć, uciekano się do różnych środków: karykatury, satyry, groteski. Jednym z głównych celów komedii było bowiem wzbudzanie śmiechu. Pod tym względem była gatunkiem opozycyjnym wobec tragedii, która prowadziła nawet najszlachetniejszych bohaterów do nieuchronnej klęski, wywołując uczucia litości oraz trwogi wobec działania sił niezależnych od woli człowieka.