Po wydanych przed rokiem wierszach zebranych Święto żywych (2006–2016) Łukasz Jarosz powrócił z książką Stopień pokrewieństwa, która została wydana przez Biuro Literackie.

Łukasz Jarosz w rozmowie z Kariną Stempel mówił o poezji (www.biuroliterackie.pl): Jak malarz żyje w swych płótnach, tak poeta żyje w słowach. Jedni żyją krótko, inni bardzo długo, niezależnie od tego, czy fizycznie nadal istnieją. Jest to zatem pewna walka, siłowanie się z nieśmiertelnością. A po co poezja? Pewnie po to, by jakoś wykraczać poza to, co codzienne, zwykłe, cielesne. Poza ten „chleb powszedni”, który jest przypisany każdemu. Nie wiem, czy może dawać też pocieszenie – jeżeli się nad tym dobrze zastanowić, to chyba nie. Może tylko powierzchownie, chwilowo, czasem.

Łukasz Jarosz to poeta i muzyk. Autor dziesięciu tomów poetyckich: Soma (2006), Biały tydzień (2007), Mimikra (2010), Spoza (2011), Wolny ogień (2011), Pełna krew (2012), Świat fizyczny (2014), La forza delle cose (2015, wydanie trójjęzyczne – polski, włoski, angielski), Kardonia i Faber (2015), Święto żywych (2016).

Soma została wyróżniona I nagrodą w „Konkursie Młodych Twórców im. Witolda Gombrowicza” Fundacji Kultury oraz otrzymała nagrodę „Złoty Środek Poezji” (2007). Pełna krew została uhonorowana Nagrodą Literacką im. Wisławy Szymborskiej (2013), Świat fizyczny oraz Kardonia i Faber były nominowane do Nagrody Literackiej Nike.

fot. Biuro Literackie