Jestem jak echo. Rok 1983 Waldemara Okonia w wydawnictwie Warstwy. 

 

Jestem jak echo. Rok 1983 – to niezwykły, prowadzony na przestrzeni jednego roku dziennik poetycko-intelektualny, którego żywiołem jest retrospekcja ukazująca blaski i cienie czasów PRL-u. W zapiskach tych sięga Autor m.in. do lat dzieciństwa i wcześniejszych, doszukując się w z pozoru błahych, przypadkowych i zwyczajnych zdarzeniach istoty minionego czasu postrzeganej poprzez doświadczenia polskiego intelektualisty i pisarza ukształtowanego w drugiej połowie XX wieku. Mnemosyne – muza pamięci – spotyka się tu z Klio – muzą historii, a towarzysząca im Kaliope sprawia, że otrzymujemy prozę poetycką wysokiej próby.

Waldemar Okoń, urodzony w 1953 roku. Poeta, historyk sztuki, krytyk artystyczny, kurator wystaw sztuki współczesnej, absolwent filologii polskiej i historii sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego. Specjalizuje się w historii sztuki XIX i XX wieku. Opublikował m.in. zbiory studiów poświęconych tej epoce: Sztuka i narracja (1988), Alegorie narodowe (1992), Sztuki siostrzane (1992), Wtajemniczenia (1996), Stygnąca planeta (2002), Przeszłość przyszłości (2005). Wydał również tomy poezji: Wiersze północne (1989), Poematy nadziemne (2000), Stonehenge (2001), Wersy dla Orfeusza (2003), Księga wersów (2004), Atlantyda (2007), Motyw Tespazjosa (2013) i Cykle (2016) oraz scenariusz widowiska teatralnego Antoni S., czyli Wieża Babel (1995), a także wybory prozy poetyckiej: Zapisy bez daty (1998), Niebezpieczne małe prozy (2015), Granice pytań (2016). Jest również autorem książki prozatorskiej Max z drugiej strony ulicy (2015) oraz monografii Jan Matejko (1998), Stanisław Wyspiański (1998) i Kresy w malarstwie polskim (2006).

Stypendysta Fundacji Lanckorońskich i Funduszu Pomocy Niezależnej Literaturze i Nauce Polskiej, od 1996 roku członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Pracuje w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Mieszka we Wrocławiu.