Linia horyzontu

Przypominamy Linię horyzontu Andrzeja Babaryki (a5).

Tom poetycki Andrzeja Babaryko składa się z czterech części. Pierwsza z nich, bez tytułu, jest wprowadzeniem w bolesne, pełne nadwątlonej, ale nadal silnej wiary, doświadczenia części dalszych. Druga z nich, szczególnie znacząca, mająca zapewne wpływ na poetykę tomu, nosi tytuł „Z dwunastu miesięcy” i jest swoistą summą zmagań z chorobą i z chłodem szpitali. Ta poezja powinna ocalać, ale poeta już w to nie wierzy. Nowe wiersze są tak samo bezradne wobec świata, jak chory wobec swej choroby. Kolejne cykle: „Syn i ojciec” oraz „Zbludza (góralska wioska w Gorcach)” to dalsze zmagania z własną poezją i autobiografią.

Andrzej Babaryko, Poeta i dziennikarz. Urodził się w 1952 roku w Miłoszowie, zmarł w 2006 roku w Brzezinach. Pierwsze 14 lat życia spędził we wsi Moskwa, niedaleko Łodzi. Ukończył socjologię kultury na Uniwersytecie Łódzkim. Jako poeta debiutował w „Odgłosach”. Publikował swoje wiersze m.in. w „Więzi”, „Tyglu Kultury”, „Powściągliwości i Pracy”, „Verte”. Jego wiersze znalazły się również w antologiach poetyckich: Spalony raj, Intencje serca. Wydał dwa zbiory wierszy: Sen konieczny (Wydawnictwo Łódzkie, 1983) oraz Życia daremne (Biblioteka Łódzka Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, 1994). Jako dziennikarz był m.in. zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika kulturalno-społecznego „Bestseller”. Pisał stałe felietony do pism: „Verte” i „Odgłosów”. Publikował ponadto recenzje, wywiady i artykuły w „Życiu Warszawy”, „Powściągliwości i pracy” oraz w „Żyjmy Dłużej”. Był kierownikiem literackim Teatru Studyjnego, a w ostatnich latach pełnił tę funkcję w Teatrze Nowym w Łodzi. Od lat studenckich mieszkał i pracował w tym mieście.