Autoportret z martwą naturą. Ostatnie wiersze Nazara Honczara Anety Kamińskiej w wydawnictwie WBPiCAK.
Przewodnik po autoportretach
Przydarzyła mi się rzecz przedziwna – napisały mi się cudze wiersze, w cudzym imieniu (choć znajomym, a nawet zaprzyjaźnionym), w cudzej poetyce (choć nie tak odległej od mojej własnej), na pograniczu dwóch języków: polskiego i ukraińskiego.
Nagła śmierć ukraińskiego poety, Nazara Honczara, którego byłam i jestem tłumaczką, wstrząsnęła mną na tyle, że powytrząsała ze mnie w ciągu kilku zaledwie dni około pięćdziesięciu krótkich wierszy, autoportretów przeglądającego się we mnie i moich słowach – Nazara. Jakby to miało być zadośćuczynienie: dokończenie tych wszystkich rozgrzebanych spraw: urwanych rozmów, maili, przekładów, projektów. Jakby to miało być zrealizowanie ostatniego pomysłu: autoportretu w zupie, który w końcu nie został dopisany do Nazarowego cyklu auto. Jakby to miał być też rodzaj przekładu: doskonalszy, istniejący jednocześnie w obu językach, korzystający swobodnie z ich bogactwa, wcielający w słowa i wiersze całe idee, nie pojedyncze wersy. Jakby to miało być pożegnanie: moje z nim, jego ze mną, jego z nami wszystkimi.
(fragmenty książki)
Aneta Kamińska (1976) – poetka i tłumaczka poezji ukraińskiej. Urodziła się w Szczebrzeszynie, pochodzi z Zamościa, mieszka w Warszawie. Skończyła filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim, pracuje jako metodyczka i lektorka języka polskiego dla cudzoziemców. Autorka tomików: Wiersze zdyszane (2000), zapisz zmiany (2004), czary i mary (hipertekst) (2007) oraz więzy krwi (2018). Wydała wybory przekładów wierszy: Nazara Honczara Gdybym (2007); przekład wspólnie z Andrijem Porytką), Hałyny Tkaczuk Ja ta inszi krasuni/ Ja i inne piękności (2011), Chrystii Wenhryniuk Dowhi oczi/ Długie oczy (2013), Borysa Humeniuka Wiersze z wojny (2016), Lubow Jakymczuk Morele z Donbasu (2018), a także trzy autorskie antologie: Cząstki pomarańczy. Nowa poezja ukraińska (2011), 30 wierszy zza granicy. Młoda poezja ukraińska (2012) oraz Wschód – Zachód. Wiersze z Ukrainy i dla Ukrainy (2014). Współtłumaczka antologii: Portret kobiecy w odwróconej perspektywie. 12 poetek z Czech, Słowenii i Ukrainy (2013), Komiks wierszem po ukraińsku (2015) oraz Listy z Ukrainy (2016). Stypendystka Ministra Kultury (2008, 2013). Współtworzy Wspólny Pokój – seminarium poświęcone twórczości literackiej kobiet.
Nazar Honczar (ur. 20.04.1964 we Lwowie, zm. 21.05.2009 w Użhorodzie) – ukraiński poeta, aktor i performer. Autor poematu-komiksu Kazka-pokazka pro Bajdu-Nemowu (1993) oraz tomików wierszy: Zakon wseswitnioho merechtinnia (w: ŁUHOSAD: poetycka ariergarda, Lwów 1996) i PROmeneWIST’ (Kijów 2004). Po jego śmierci ukazał się też zbiór Awtoportrety. Wybrani wirszi (2013). Laureat nagrody BU-BA-BU za najpiękniejszy wiersz 1989 r. Członek grupy literackiej ŁuHoSad. Mieszkał we Lwowie. Wielokrotnie występował w Polsce. Jego teksty zostały opublikowane w antologiach: Wiersze zawsze są wolne. Poezja ukraińska w przekładach Bohdana Zadury, Cząstki pomarańczy. Nowa poezja ukraińska (tłum. Aneta Kamińska) i Komiks wierszem po ukraińsku (tłum. Aneta Kamińska), a także w pismach: „Ha!art”, „LiteRacje”, „Pociąg 76”, „Pobocza”, „Cyc Gada”, „Helikopter”, „Akcent” i w „Gazecie Wyborczej” (tłum. Aneta Kamińska). W Bibliotece Nocy Poetów w 2007 r. ukazał się zbiór wierszy Nazara Honczara w przekładach Anety Kamińskiej i Andrija Porytki. Stypendysta programów: Homines Urbani (2005) i Gaude Polonia (2007).