Przypominamy nowy tom wierszy Piotra Kępińskiego Ludzkie nieludzkie w wydawnictwie Instytutu Mikołowskiego.

Krzysztof Siwczyk napisał o książce: Nowy tom wierszy Piotra Kępińskiego Ludzkie nieludzkie to kolejny, ważny krok w długiej drodze twórczej autora. Kępiński, znakomity poeta, ale również badacz polskiej poezji, jej krytyk i popularyzator, powraca książką wymagającą, gęstą od znaczeń, pisaną językiem radykalnie metaforycznym i własnym, silnie opalizującym między dotychczasowymi osiągnięciami poetyckimi autora i zupełnie nową poetyką, której wiersze te dają wyraz, pisane w żywiole różnych kultur i języków. Litwa, Polska, Włochy pod piórem poety okazują się metaforycznymi zamiennikami podróży przez labilną tożsamość współczesnego człowieka. Pracując na styku wielu kultur, autor odkrywa idiom poetyckiego pojednania między tym, co prywatne, a publiczne, metaforyczne i konkretne. Waga tych wierszy polega na ciągłym ruchu ku poetyckiej summie wrażeń ze świata pogranicza – tej jedynej krainy, która obywa się bez konstytucji, ideologii i polityki.

Dawid Olejnik (poecipolscy.pl): „Przelewamy się przez siebie jak festiwalowe piosenki” różnych języków, gatunków muzycznych, treści, ale kierowane do jednego, masowego odbiorcy, którym jesteśmy. ,,Taśma która trzyma klamerki rozpuszcza się”, nie ma osobnych tworów jest jedność. A może była od początku? Łączy nas przeszłość, scala teraźniejszość, by jedno stanowiło przyszłość. Choć różnią nas drobne detale. Remontowane co chwila domy, lasy przekształcane w cmentarze. Jednak mimo skromnych urywków widać, że ,,historia się przepoczwarza ale woda zamarza kurz siedzi głęboko ale śmierdzi jak nafta z okolic Mińska a może Czelbańska?”, tak samo my różnimy się wątkami, a przecież dorastamy tak samo – sami. Jak wysadzone na podwórko dzieci, wychowywane przez deszcz. Może  już czas skończyć walkę o prymat, podać sobie dłonie. Zauważyć że czas zaciera ślady wszelkich różnic między nami.
,,Ludzkie nieludzkie” nowy tomik wierszy Piotra Kępińskiego porusza bardzo delikatne i kontrowersyjne tematy. Uchodźców, przemian kulturowych,  narodowości, tworzenia globalnej wioski i nieustanne walczenie o tożsamość narodową. Już sam wybór zagadnień, tematyki przewodniej tekstów, postawił przed autorem ogromne wyzwanie.

Janusz Drzewucki (Książki. Magazyn Literacki): W siedem lat po zbiorze wierszy „Na wynos!”, Piotr Kępiński, jeden z najciekawszych poetów z pokolenia dzisiejszych pięćdziesięciolatków, proponuje nam tom poetycki „Ludzkie nieludzkie”, jeśli dobrze policzyłem – ósmy zbiór wierszy w jego dorobku.
Ale Kępiński to nie tylko poeta, ale także krytyk literacki, autor książki o nowej poezji polskiej „Bez stempla. Opowieści o wierszach”, a poza tym dziennikarz zajmujący się problematyką kulturalną, najpierw jako redaktor „Czasu Kultury” i „Megaronu”, potem „Dziennika” i „Newsweeka” i na dodatek wieloletni członek jury Nagrody Angelus. Ostatnie lata spędził w Wilnie. Nie sposób nie dodać, że w roku 2016 wraz Herkusem Kunciusem wydał (równocześnie w Polsce i na Litwie) tom „Rozmowa Litwina z Polakiem”, a w roku 2017 książkę eseistyczną „Litewski spleen”.
Litwa jest obecna także w wierszach składających się na „Ludzkie nieludzkie”, ale przecież nie tylko Litwa, bo także Rosja i rzecz jasna również Polska. Poeta w poszczególnych wierszach opisuje to, co jest i jednocześnie to, co było; współczesność miesza się nieustannie z historią, czas teraźniejszy z czasem przeszłym. Co istotne, poeta nie pisze tylko o sobie, o tym, co przeżywa, co myśli, pisze także o innych, chyba nawet więcej pisze o innych niż o sobie. Ale jak głosi stara prawda: mówiąc o ludziach, których spotkaliśmy na swojej drodze, mówimy o sobie. Tak czy owak, wszystko się zgadza.
 
Piotr Kępiński – poeta, krytyk literacki, eseista, od 2007 roku do 2016 roku juror Nagrody Literackiej Europy Środkowej – Angelus. Od roku 2017 w jury Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej – Silesius. 
Pracował m.in. w „Czasie Kultury” (jako zastępca redaktora naczelnego), w „Newsweeku” i w „Dzienniku” (jako szef działu kultura). Obecnie współpracuje z „Nową Europą Wschodnią” i „Twórczością”.  W 2015 roku (w Kolegium Europy Wschodniej) ukazała się książka, którą napisał wspólnie z Herkusem Kunciusem Rozmowa Litwina z Polakiem, z przedmową Adama Michnika i z posłowiem Leonidasa Donskisa. W 2016 roku Rozmowa… została przełożona na język litewski. W tym roku w Kolegium Europy Wschodniej ukazał się jego zbiór esejów o literaturze litewskiej „Litewski spleen”. Mieszka w Rzymie.