Książka Primoža Čučnika Praca i dom (słowo/obraz terytoria) jest świadectwem utraty. Życie rozgrywa się na pchlim targu. Na straganach leżą równo ułożone bądź porozrzucane przedmioty, eksponaty, ludzie – wszystkie rekwizyty codzienności.

Chociaż ich miejsce jest na śmietniku, domagają się od nas uwagi. Jeśli nie będziemy czujni, to cały ten przenoszony w słowach kram z dnia na dzień zniknie, odejdzie w zapomnienie. Dlatego nie bez powodu Čučnik pyta: „Czy jeszcze wierzysz w poezję?”. Nie ma rzeczy, póki się ich nie nazwie. Poeta świadomie podejmuje z góry skazaną na porażkę próbę składania czy też katalogowania owych drobiazgów, fragmentów w jedną całość. W dom. Tyle spraw dzieje się naraz. Które są ważne, a które nie? Które zapisać – czyli wyróżnić i ocalić – a które pominąć? Wybór jest trudny i smutny zarazem.

Primož Čučnik, Urodził się w 1971 roku w Lublanie. Wydał tomy wierszy: Dve zimi (1999, Dwie zimy), Ritem v rokah (2002, Rytm w rękach), Oda na manhatanski aveniji (2003, Oda do Alej na Manhattanie) – wspólnie z Gregorem Podlogarem i Žigą Karižem, Akordi (2004, Akordy), Nova okna (2005, Nowe okna) i Sekira v medu (2006, Ślepej kurze ziarnko). W roku 2007 opublikował zbiór Praca i dom, wyróżniony prestiżową słoweńską Nagrodą Fundacji Prešerna. Przekładał wiersze wielu współczesnych poetów polskich, angielskich i amerykańskich (Białoszewski, Sommer, Świetlicki, Wiedemann, Tkaczyszyn-Dycki, O’Hara, Bishop, Ashbery). W roku 2002 ukazał się w Polsce zbiór jego wierszy pod tytułem Zapach herbaty. Pracuje w redakcji pisma „Literatura”, jest również założycielem i redaktorem wydawnictwa Šerpa. W roku 2008 wydał zbiór krytyk i esejów zatytułowany Spati na krilu (Spać na skrzydle). Mieszka w Lublanie.