Grzegorz Jankowicz – juror „Silesiusa”o tomie Mariusza Grzebalskiego.

To jest rodzaj pisania, które badzo często pojawiało się i pojawia w różnych książkach. Jednak niemal nigdy nie udaje się takiego sposobu pisania tworzyć tak, żeby to się poetycko broniło. Poeci często próbują tak pisać. Jest jednak bardzo ryzykowne i oprócz talentu trzeba też ogromnego doświadczenia poetyckiego, żeby taki wiersz obronić przed sobą jako poetą a także przed czytelnikiem. Grzebalskiemu ta sztuka się udała. O ile pamiętam to jego pierwszy tom, w którym bardzo oszczędnie opowiada o bardzo prywatnych, emocjonalnych doświadczeniach i w każdym momencie, na przestrzeni każdego wersu, po każdej kropce ten wiersz mógłby się łatwo osunąć w coś sentymentalnego, kiczowatego i przez to odpychającego. Jednak Grzebalski potrafi utrzymać balans między lirycznością a poetyckim wyrafinowaniem i to w tak oszczędnych wierszach. Za to właśnie nagrodziliśmy jego książkę.