Laureatem Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida w kategorii literatura został Janusz Drzewucki za tom wierszy „Dwanaście dni” (Iskry).  Nagrody zostały wręczone w środę 24 września na Zamku Królewskim w Warszawie. Nagrody  im. Cypriana Kamila Norwida otrzymują artyści z Mazowsza, którzy przyczyniają się do wzrostu rangi tego regionu. Przyznawane są przez samorząd województwa mazowieckiego od 2001 roku. Kandydatów zgłaszają związki twórcze, uczelnie, instytucje kultury, wydawnictwa i redakcje działające na Mazowszu. Laureaci w poszczególnych kategoriach otrzymują statuetkę, dyplom oraz 20 tys. zł., w przypadku kategorii „Dzieło życia” jest to 25 tys. zł ( w tym roku otrzymał ją Jerzy Maksymiuk). Wręczenie nagród odbywa się co roku 24 września, w dniu urodzin Cypriana Kamila Norwida. 

 

Korzystając z okazji przypominamy kilka wierszy Laureata.

 

 

Janusz Drzewucki

 

WARSZAWA WE MGLE

 

Koniec listopada, początek grudnia,

ustąpiły deszcze, nadciągają mrozy,

jak rok temu woda ścina się w studniach,

zaraz lód nagą biel na szybie otworzy.

 

W Łazienkach pospadały wszystkie liście,

zziębniętą topolę tuli do siebie świerk,

na wschodzie czasem horyzont rozbłyśnie,

serce wróbla przeszywa tajemniczy szmer

 

Najlepiej sprzedają się dzisiaj swetry,

wojskowe kurtki, puszki kawioru z Rosji,

wczorajsze gazety poszły na śmietnik,

ostatni mecz Legii bez większych emocji.

 

Nowym Światem błądzi kopyt stukanie,

mleczny wosk ścieka na czekoladowy tort,

głuchy śpiew niesie się po Barbakanie,

w kolejce do kina stoi Harrison Ford.

 

Płynie przeze mnie prąd kontynentalny,

w nocy pieni się Wisła, szare brzegi rwie,

nic nie czuję, z południa wieje halny,

Warszawa powoli rozpuszcza się we mgle.

 

 

CHOROBA JEST W NAS, ROBAK, CO TOCZY

 

Kupcy wrzeszczą zza swych straganów,

chcą dziś handlować złotem północy.

Studenci nad książkami skupieni,

w gotyckiej starych murów gorączce.

 

Pod wieczór, w kawiarni przy winie,

papieros za papierosem gaśnie.

Już pierwsze wonności w ogrodach,

chrobot owadów w kwiatach, turkusy.

 

Niech nie zwiedzie was wiatr wiosenny,

miłość bzu, ta cierpliwość kochanków

– wieże miasta obmyte w deszczu.

 

Choroba jest w nas, robak, co toczy,

przejrzystość rankiem, szmaragd tęczy

– czuwa jak Argus, skruszony granit.

 

 

PRZESTRZELONE GRUDY WIEKU, SZKARŁAT KRWI

 

Śnieg, śnieg, lodowate miasto w białym śnie,

ślad dłoni na ścianie, pobrzękiwanie sań.

Skrzypienie śniegu, za tobą ciężki krok

– to twój profesor logiki, zamarzła kość.

 

Złorzeczenie skazanych na wygnanie,

chrapliwy śpiew burmistrza i odór wódki.

Z rozbitych okien kolonialnych sklepów

pieprz i wanilia, liście bobkowe, kawa.

 

Nie chcemy żyć w zimowym świetle gwiazdy,

czytamy stare księgi – ostatnie słowa.

Strużka dymu zgaszonej rankiem świecy.

 

Pożółkłe druki mówią ledwie półprawdy,

przestrzelone grudy wieku, szkarłat krwi

– kielich wina oznaczający rychłą śmierć.

 

 

Janusz Drzewucki (ur. 1958) poeta, krytyk, wydawca, dziennikarz. Od 1996 r. redaktor działu poezji miesięcznika „Twórczość”. Od 2000 r. stały współpracownik miesięcznika „Książki. Magazyn Literacki”. W latach 2005-2012 redaktor naczelny Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”. Jest laureatem nagród: im. Kazimiery Iłłakowiczówny (1988) – za najlepszy poetycki książkowy debiut roku, im. Stanisława Wyspiańskiego(1989) – w dziedzinie krytyki artystycznej, Funduszu Literatury Ministerstwa Kultury i Sztuki (1989), im. Stanisława Piętaka (1991) – w dziedzinie krytyki literackiej. W roku 2006 Giorgio Napolitano, prezydent Włoch odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Gwiazdy Solidarności Włoskiej (Ordine Della Stella Della Solidarieta’ Italiana).