„Na oścież”, taki tytuł nosi najnowszy tom wierszy Michała Piętniewicza, wydany przez Zeszyty Literackie.

O książce pisał we wstępie Adam Zagajewski: „Poezja rozsadza klatkę choroby, tak jak w ogóle sztuka rozsadza — lub próbuje rozsadzić — wszelkie limity i niesprawiedliwości. Ale nie mamy do czynienia z tanim optymizmem, z jeszcze jednym przykładem wszechobecnej dzisiaj broszury w stylu self help. Klatka choroby nigdy nie znika całkowicie, kurczy się, maleje, zamienia się w niegroźną klatkę z kanarkiem, lecz potem znowu może urosnąć. Wszystko jest możliwe, happy end byłby rozwiązaniem prowizorycznym i szmirowatym”.

Piętniewicz opublikował do tej pory Oddział otwarty  jako nagrodę w projekcie Połów ( Biuro Literackie, 2008 )  Odpoczynek po niczym ( 2011 Miniatura), zbiór opowiadań Tarnowskie baśnie i mity (Miniatura 2012). Najnowsza publikacja to Na oścież, (Zeszyty Literackie, 2014).

 

Ostatnia nadzieja

mam kolegę na dole wygrzebuje jedzenie

ze śmietników dokarmiam go czego nie zjem

to jemu daję

 

codziennie schodzę z nowym pakunkiem w worku

nawet się nie pozdrawiamy ale wiem że dzięki niemu

istnieję bardziej

 

gdyby nie on nie miałbym co robić z jedzeniem

które by się zmarnowało poszło na stratę

mój brodaty kolega w obszarpanej koszuli

ostatnio widziałem jak pił moją wodę

jadł moją bułkę przegryzając starym

schorowanym jak sknerus mckwacz serem

 

mój brodaty kolego obszarpany starcze

dziękuję ci że jesteś na dole

dziękuję ci że jesz mój chleb pijesz moją wodę

jesz moje spleśniałe śmierdzące sery

twoje rany już zostały przebite

moje wciąż gotowe by otworzyć się na oścież

 

wylać niepowstrzymaną falą jak fraza

Odojewskiego czy moja w przypływie

wylać niepowstrzymaną falą

kiedy świat otworzy się na zagładę

przejście i przyjście

apokatastasis

na białej szacie z obłoków i chmur

 

to ty będziesz tym pierwszym który powita

nowe niebo

moje białe pierzaste niebo

i moją babcię która rychtuje mi obiad

w starej kamienicy na ulicy Prażmowskiego

wśród ogrodów garnków starych skurzonych obrazów

kanap koców świętego krzyża dywanów kilimów

białych haftowanych obrusów starych talerzy

zieleni drzew jabłoni kwiatów

ogrodu który oddycha otwarciem

i zamknięciem

 

to że jesteś ze mnie

to że jestem z mojej babci

 

to że przyjdzie wysłannik

to że czekamy na niego

skuleni w naszych kątach

 

moja opowieść otwiera się na przyjście zagłady

ona jest blisko bliżej niż przypuszczamy

 

staliśmy się dla siebie nadmiernie przeźroczyści

wysyceni nasyceni obcym dziwnym światłem

które nie jest ludzkie

 

i nawet ten brodaty obszarpany kolega ze śmietnika

nawet on jest bliski wiedzy

 

i tylko małżeństwo spożywczych sklepikarzy z dołu

wśród ogórków cukinii zupek z proszku

pomidorów cytryn wód mineralnych ziemniaków

pietruszki i kalarepy

 

zdaje się wierzyć że świat nie skończy się nigdy

w istocie byłem jestem i będę oszukiwany

przez tych którzy mi wmawiają że jestem

a ja moje istnienie odczuwam silnie zbyt silnie

jakbym był jedynym człowiekiem na ziemi

i opowieść o mnie zatacza coraz szersze kręgi

obejmując świat i wszechświat jak obwarzanek

który kupuję od baby w rynku a który przecież

już nie smakuje jak dawniej

 

wieszczę zagładę tu w przytulnej szafce

w czterech ścianach mojego zeszytu w kratkę

 

czekam wraz z moim kolegą Kubą na nowe

niewidzialne przyjście Mesjasza odmianę

światło na wschodzie i zachodzie

 

ostatnia nadzieja i pierwsza

 

a także mój mały świat jak niewinny brązowy wróbelek

który na chwilę schował się w zeszycie w kratkę

 

Michał Piętniewicz, urodził się 13.01.1984 roku w Tarnowie, gdzie zdał maturę. Później studiował polonistykę na UJ. Napisał pracę licencjacką o twórczości Brunona Schulza, później magisterską o twórczości Tadeusza Nowaka, a obecnie jest doktorantem literaturoznawstwa na UJ. Kończy pracę nad rozprawą doktorską o twórczości Wiesława Myśliwskiego.

Publikował w Dekadzie Literackiej, Arcanach, Arkadii, Nowym czasie , Metaforze, Fragile,, Nowej Dekadzie Krakowskiej, Frondzie, Odrze,  Akcencie, Miesięczniku Kraków,  Ha!arcie, Wyspie, Kontekstach Kultury, Twórczości, w Przystani Biura Literackiego, w internetowej Szafie, w Pkpzin, Nowej Dekadzie Online. Redaktor kwartalnika literacko-artystycznego Metafora w roku 2012.

Był wyróżniany w kilku konkursach poetyckich. Między innymi im. Zbigniewa Dominiaka Moje świata widzenie, czy w konkursie im. Witolda Gombrowicza Przeciw poetom. Stypendysta miasta Krakowa w dziedzinie literatury w roku 2012.

Prowadził zajęcia na UJ z przedmiotów: literatura współczesna i warsztaty krytyczne. Tłumaczony na język rumuński. Obecnie prowadzi wykłady z literatury polskiej dla seniorów w Domu Kultury Podgórze w Krakowie.