W wydawnictwie Instytutu Mikołowskiego ukazała się książka poetycka libijskiego poety Ashura Etwebiego „Znikające łodzie”.
Krzysztof Siwczyk pisał o książce: „Nie ma w poezji Etwebiego religijnego zacietrzewienia, zupełnie nieobecna jest tu dogmatyczność bywająca rewersem rozpaczy diagnosty, który pada pod ciężarem własnych rozpoznań. Religijność, a ściślej mówiąc religijna elegijność, okazuje się zaledwie słabą opcją chwilowej ulgi i paliatywnym ukojeniem dla tych, którym nie starcza odwagi mężnie stać w blasku drzwi otwartych na pustą oścież nieba, z którego dawno temu emigrowali wszyscy bogowie.
Można zaryzykować twierdzenie, że Ashur Etwebi wikła swoją twórczość w aporie konstytutywne dla naszego obszaru kulturowego i, tym samym, zgłasza akces w dyskusji nad współczesnością, którą toczymy bez przerwy po supozycjach Fryderyka Nietzschego, a o których wiemy już dziś , że stały się nasza naczelną prawdą. Da się więc czytać wiersze Etwebiego w dowolnych kontekstach europejskich, bez uszczerbku dla specyfiki atmosfery, w jakich były i są pisane. Szereg wierszy poety znamionuje otwarcie na dopowiedzenie lektury. Są one gościnnymi i przestronnymi obszarami dialogu między wielogłosowymi ujęciami rzeczy tego świata, w którym jest wystarczająco dużo miejsca na rozmowę, choć zwykliśmy – zwłaszcza dziś – o tym nie pamiętać. (…) Etwebi, rezygnując z łatwych pocieszeń, proponuje głodną wrażeń poezję otwarcia się na głębię doświadczenia zmysłowego, które oferuje zatratę w cudownej wielopostaciowości i gęstości materii życia, jakie doskonale się bez nas potrafi obejść, choć akurat nam udziela chwilowego schronienia w objęciach oceanu, który tyleż nas pochłonie, co uniesie ku dalekim horyzontom, gdzie sięga mowa wiersza i skąd już nie wraca”.
Ashur Etwebi – libijski poeta i prozaik, tłumacz, lekarz. Urodził się w 1952 roku w Trypolisie. Studiował medycynę na tamtejszym uniwersytecie, a w 1990 doktoryzował się na Uniwersytecie w Dublinie. Pracował jako lekarz i nauczyciel do 2010, kiedy przeszedł na wcześniejszą emeryturę. Etwebi jest jednym z najbardziej znanych libijskich pisarzy, organizatorem życia kulturalnego w Libii po upadku reżimu Muammara Kadafiego oraz współorganizatorem festiwali literackich, np. Międzynarodowego Festiwalu Poezji w Trypolisie w 2012. Wydał dziewięć tomików poezji oraz powieść, zatytułowaną Dardaneen (2001). Jego twórczość była tłumaczona na kilka języków. On sam przetłumaczył na arabski pięć książek, m.in. antologię japońskiego haiku. Od marca 2015 Etwebi przebywa w Trondheim w Norwegii w ramach programu ICORN (Międzynarodowa Sieć Miast Pisarzy Uchodźców), stworzonego z myślą o pisarzach prześladowanych w kraju swojego pochodzenia.