Małgorzata Łukasiewicz: Pisanie dziwna rzecz (Więź). Przypominamy, polecamy.
Skąd bierze się paląca potrzeba pisania? Dlaczego do niektórych książek chcemy wracać wciąż na nowo? I jak przeplatają się tropy między poszczególnymi dziełami? W esejach zawartych w zbiorze Dziwna rzecz − pisanie Małgorzata Łukasiewicz co chwila potrąca o któreś z tych pytań, potwierdzając swój kunszt pisarski i umiejętność zawierania przemyśleń w krótkiej, zwięzłej, a przy tym swobodnej i dowcipnej formie.
Michał Szymański, „Zeszyty Literackie”: Od dawna żadna książka nie dostarczyła mi takiej przyjemności i nie wprawiła w takie zakłopotanie. […] Świat kultury wyłaniający się z książki Małgorzaty Łukasiewicz jest polifoniczny, pozbawiony miejsc pustych, nasycony znaczeniem. Opowieść nie narzuca odbiorcy krępujących reguł, klarowny język cieszy ironią i niespodziewanymi wycieczkami w potoczność. To świat uwolniony od ciężaru teorii, pleciony z drobiazgów, detali, rzeczy i motywów, których historycy literatury zajęci fabrykowaniem potężnych studiów zwykle nie dostrzegają, a które uważna autorka odnajduje, wydobywa z kontekstu, ogląda ze wszystkich stron i łączy w najdziwniejsze konstelacje niczym bierki rzucone na stół.
Małgorzata Łukasiewicz – ur. w Warszawie. Studiowała filozofię i języki obce na Uniwersytecie Warszawskim. Jako tłumaczka literatury niemieckojęzycznej i krytyk literacki współpracuje z wieloma wydawnictwami, czasopismami i instytucjami kultury. W jej przekładzie ukazało się ok. 70 książek, m.in. utwory Roberta Walsera, Patricka Süskinda, Hermana Hessego, W.G. Sebalda, Theodora W. Adorno, Jürgena Habermasa, Friedricha Nietzschego. Laureatka nagród: „Literatury na Świecie”, PEN Clubu, „Zeszytów Literackich” im. Pawła Hertza, nagrody im. Hermanna Hessego, Nagrody Polsko-Niemieckiej.