Mniej, więcej, wszystko: Marcin Baran

Mniej, więcej, wszystko: Marcin Baran. WBPiCAK.

Jacek Gutorow: „Poezja Marcina Barana pozostaje pewną możliwością założoną pomiędzy kanonem i uzupełnieniem, przesłaniem oraz bielą oświetlającą zapisane słowa. Jako ciągła i nierozpoznana możliwość, twórczość ta nie może zostać zamknięta w czytelniczej bądź krytycznej formule. Stale się rozwija. Stale zaskakuje. Frazą, zdaniem, ułożeniem zdań. Z czysto czytelniczego punktu widzenia jest to poezja, która cieszy. Choć niekoniecznie buduje. Ale takim już los apokryfów, tych niepewnych, zarzuconych pism, ukrytych przed ciekawskim wzrokiem, składającym obietnicę jakiejś zupełnie innej, zaskakującej bajki.”   (z Posłowia)

          Uniedoskonalanie pamięci

          Te drobne cząsteczki, którymi podobno

          jestem, zmartwiały. Na cóż tym drobinkom

          nasze dotykanie? Atomy i to, co jest

          mniejsze od atomów, zmierzają ku tobie 

          wyszukują ułamków twojego głosu, grymasu,

          spojrzenia. Coraz mniej wyraźny a coraz 

          silniejszy twój obraz pod powiekami.

          Rozpadnę się na elementy, w których

          nie będzie pamięci o tobie? Stanę się

          doskonałą przerwą w materii? Czy mogłabyś

          stać się mniej wyczuwalną pustką?

Marcin Baran (ur. 1963 r.) – poeta, eseista, dziennikarz. Absolwent polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 80. i 90. związany z pismem „bruLion”. Jeden z najbardziej rozpoznawalnych poetów średniego pokolenia. Debiutował w 1990 r. tomem Pomieszanie. Opublikował: Sosnowiec jest jak kobieta (1992), Sprzeczne fragmenty (1996), Zabiegi miłosne (1996, nominacja do Literackiej Nagrody Nike), Tanero (1998), Bóg raczy wiedzieć (2000), Destylat (2001), Gnijąca wisienka i inne wcielenia (2003), Mistyka i zmysły (2008), tom prozy poetyckiej Prozak liryczny (1999), wraz z Marcinem Świetlickim i Marcinem Sendeckim zredagował antologię Długie pożegnanie. Tribute to Raymond Chandler. Jego wiersze były tłumaczone m.in. na język niemiecki, słoweński i czeski. W latach 2000-2003 związany z tygodnikiem „Przekrój”, pracował w Instytucie Książki, w TVP Kultura. Obecnie w „Dzienniku Polskim”. Mieszka w Krakowie.