„Stacja pomiarowa” (WBPiCAK) Sławomira Płatka to „raport z codzienności, która pozornie zwarta, tasuje pasaże rozkojarzeń” – napisał o tomiku Kacper Bartczak. 

Kacper Bartczak: Chropawe rozbicia na progu urywków przejrzystości. Surrealizm jako test dla pojmowania, nazywania, znajdowania się w tym, co naiwnie zwiemy zwyczajnym dniem. Wiersze Płatka burzą się przeciw auto-definicji, formalnym stabilizacjom, pojęciowym ubezpieczeniom. Z wiersza na wiersz wysyca się, nabiera tempa, zbawczego rozedrgania, poszarpana pieśń. Pogruchotana, jednak spaja osad ech i kodów. One są blisko, są nasze, są w nas. Migają niemal bezbłędnie. Niejednorodna, podprogowa lawa, z niej wszystko i wszędzie. Czasem nawet moment, w którym „jesteśmy zdolni do bezbłędnego piękna”.

 

 

 

 

konieczność powidoku

 

dysponujesz tylko fragmentem

pomyśl że to co myślisz jest myślą

jakiegoś Smitha w jakimś Gotham

pomyśl a ktoś narodzi się ze ściany

stonoga tej nogi podsłuchuje nogę tej stonogi

bestia tej głowy podsłuchuje głowę tej bestii

oko tego nerwu podgląda nerw tego oka

perforacja tej karty podgląda kartę tej perforacji

HAARP jest w każdym z nas i w każdym HAARP-ie jest każdy

który słucha każdego którego słuchem jest każdy

ząbkowanie zaczyna rozumieć że te puste

miejsca też są znaczkiem

i zaczynają znaczyć

pora już na nas

(fragment książki)

 

Sławomir Płatek (1974), autor wierszy, publicysta filmowy i muzyczny, redaktor książek poetyckich, zastępca redaktora naczelnego miesięcznika „Salon Literacki”. Organizator wydarzeń kulturalnych w Gdańsku. Wydał tomiki poetyckie Bez imienia (2010), Prześwietlenie (2011, jako Anna Kalina Modrakis), awaria migawki (2012) oraz Wiersze dla Sophie Marceau i innych kobiet z którymi spałem (2013).