Wojciech Kudyba pisze o wierszach Joanny Pollakówny w książce „Próba bólu” (Więź).
Czy cierpienie da się wyrazić? To pytanie cały czas towarzyszy nam, gdy razem z Wojciechem Kudybą podążamy ścieżkami wyznaczonymi przez wiersze Joanny Pollakówny. Życie tej poetki i historyka sztuki naznaczone zostało bólem i chorobą, która przykuła ją do wózka. Ślady tego doświadczenia odnajdujemy w jej twórczości, jednak analizy Kudyby ukazują także obecne tam światło i nadzieję.
„Wojciech Kudyba w sposób kompetentny, klarowny i budzący zainteresowanie wprowadza nas w światy poetyckie Joanny Pollakówny, w każdym rozdziale poszerzając perspektywę badawczą – od drobnych motywów aż po nieskończony horyzont religijny.
Andrzej Sulikowski: Podczas lektury uświadamiamy sobie, że mówi do nas ktoś wrażliwy, świetnie odczuwający znaczenia współczesnego języka poetyckiego oraz rozumiejący wielowymiarowość tzw. życia literackiego, w którym – mimo swych utrapień – chciała uczestniczyć warszawska pisarka. Dzięki tej książce dorobek artystyczny Joanny Pollakówny zostaje zinterpretowany już w duchu nowego, dwudziestego pierwszego stulecia”.
Wojciech Kudyba, Pisarz, krytyk, historyk literatury, prof. nadzw. w Katedrze Literatury Współczesnej Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, wykładowca Studium Literacko-Artystycznego UJ. Autor książek o poezji najnowszej Wiersze wobec Innego (Sopot 2012) i Generacja „źle obecna” (Sopot 2014). Współpracownik „Toposu”, współzałożyciel grupy literackiej „Topoi”, laureat, a ostatnio także juror wielu konkursów literackich, m.in. nagrody „Orfeusz”. Opublikował sześć zbiorów wierszy.