„Notatnik z Altengrabow” (Prószyński) Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego – czyli  zapis pobytu w stalagu. 

W trakcie wojny poeta trafił do stalagu Altengrabow pod Magdeburgiem i stał się numerem 5700. Od kolegi dostał czysty zeszyt, w który od sierpnia do listopada 1941 roku zapisywał myśli, opisy głodu i zmęczenia, relacje z pracy, wyznania wiary i miłości.

Przejmujące szczere i poruszające notatki to opowieść robotnika fizycznego, który w ekstremalnie trudnych warunkach ucieka się do pamięci i wiary w powrót do utraconego świata. Ratują go wspomnienia ze świata muzyki, literatury, domu rodzinnego i życia codziennego.

„Notatnik z Altengrabow” to faktograficzna proza, która w literaturze polskiej XX wieku zajmuje miejsce szczególne.

Galczyński urodził się 23 stycznia 1905 r. w Warszawie. Poeta, absolwent filologii klasycznej i anglistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Przed wojną związany z grupą literacką „Kwadryga”. W latach 1931-33 był na stanowisko attaché kulturalnego w Berlinie. W czasie II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej. Dostał się do niewoli i resztę wojny spędził jako jeniec wojenny w obozie Altengrabow. Po wojnie zamieszkał w Krakowie, gdzie nawiązał współpracę z tygodnikiem „Przekrój”. Na krótko przeniósł się do Szczecina, po czym w 1949 r.przeprowadził do Warszawy. Zmarł 6 grudnia 1953 w Warszawie.

źródło biogramu: Wikipedia, autor: Henryk Hermanowicz