„Zawczas z poniewczasem” Jerzego Ficowskiego (WL)  to bogaty i nośny intelektualnie tom poezji , który zaprasza do niezwykłej podróży w czasie. 

Zbiór pełen świeżych konceptów, pokazanych na nowo starych prawd, fundamentalnych pytań o historię, egzystencję, pamięć. Inteligentna gra z językiem wzmacnia siłę tej kunsztownej liryki. Książka poety i tłumacza, badacza twórczości Schulza i poezji Romów – ukazała się w 80. rocznicę urodzin Jerzego Ficowskiego.

Jakub Winiarski pisał o książce: „W znacznym stopniu można ten tom uznać za bilans dokonywany przez osiemdziesięcioletniego poetę, bilans – nie mogło chyba być inaczej – tragiczny. „Moje pokolenie / wystrzelano za młodu / występują jeszcze / rzadkie okazy / np ja” – pisze Ficowski w wierszu „Np ja”, a w utworze „Moi niemoi” dodaje: „dziś została mi / po was / taka pustka / w pustce”. „Pustka w pustce” – myślę – to może właśnie to miejsce na wiersz, miejsce, które tylko wiersz, obraz, muzyka – mogą wypełnić. „Pustka w pustce”, którą nazwać można także nicością, próżnią, albo nieobecnością, to miejsce pobytu poety bądź artysty, który – tak jak Ficowski – zdolny jest odczuwać to, co banalnie określa się mianem: kruchości istnienia. Ficowski czuje tę kruchość tym bardziej, im bardziej czuje czas. A czas – to jego drugi wielki temat. W końcu zaakcentowane to jest już w tytule”.

Jerzy Ficowski, wybitny, wielokrotnie nagradzany poeta i prozaik, autor wierszy dla dzieci, tłumacz poezji, znawca literatury i kultury Romów. Zasłynął jako odkrywca, badacz i edytor twórczości Brunona Schulza; jest też autorem esejów o malarstwie Witolda Wojtkiewicza. Zmarł w 2006 roku.