Przypominamy ciekawy tomik Kajetana Herdyńskiego Późny Karnawał, opublikowany w Instytucie Mikołowskim.

O poezji Herdyńskiego pisał Andrzej Niewiadomski: „Tak wiele już wiemy o późnym karnawale, że – zdawałoby się – nic nie da się powiedzieć o nim na nowo i do rzeczy. Ale skoro – jak pisze Herdyński – „mówimy do rzeczy” i „rzecz nam nie przeczy”, to wciąż – poza porządkiem schematów – istnieje na to jakaś szansa. Poeta ryzykuje zresztą pytania o rzeczy najistotniejsze, nie wiedząc, czy Schulzowska „szata prawdziwa” i istota w ogóle istnieje. Pyta bowiem, co znaczy „późny karnawał” (słów? języków? gestów? jednostek? zbiorowości?), czy ciągnie się ów festyn tak długo, że przestaliśmy rozumieć jego sens, czy mamy do czynienia z ostatnią (kolejną ostatnią?) jego fazą, czy może – sięgając po sprawdzone formy – wędrujemy już po krawędzi wczesnego postu? I, mimo że inne zdarzenia tej rozpasanej epoki tak bardzo nas rozpraszają, warto przemyśleć pytania i niedopowiedzenia Herdyńskiego, grę w „prawdziwe” i „nieprawdziwe”, które – jak to bywa w późnej fazie, kiedy nasza uwaga jest stępiona – w swej problematyczności nigdzie nie jawi się lepiej niż w równie problematycznej przestrzeni wiersza”.

Kajetan Herdyński, urodzony w 1980 r. w Zamościu. Absolwent filozofii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim; laureat kilku konkursów literackich (m. inn. finalista i trzykrotny zdobywca nagrody publiczności w konkursie im. Jacka Bierezina); wiersze publikował w czasopismach literackich i antologiach w Polsce i Wielkiej Brytanii (debiut prasowy w Kresach w roku 2003); mieszka i pracuje w Bournemouth w Wielkiej Brytanii.