W dwutomowej edycji Poezji zebranych Bolesława Leśmiana, którą PIW opublikuje w bieżącym roku znajdą się trzy tomy wierszy wydane za życia autora: Sad rozstajny, Łąka, Napój cienisty oraz pośmiertna Dziejba leśna, a także utwory rozproszone i wiersze rosyjskie. Całość opracował profesor Jacek Trznadel. 

O Leśmianie Piotr Kuncewicz w Agonii i Nadziei Literatury Polskiej pisał: (…) ostatni (w dwudziestoleciu) poeta miary już w skali światowej największej… Leśmian to także geniusz języka. Posługiwał się nim swobodnie, tworzył liczne neologizmy. Był zresztą człowiekiem wielkiej kultury kojarząc wątki polskie z indyjskimi, łącząc stare filozofie ze współczesnym sceptycyzmem. Jak się zdaje, ciągle jeszcze nie doceniamy jego prawdziwej wielkości. To jeden z tych, którzy wzrastają z latami. I takich poetów rosnących w czasie miała poezja dwudziestolecia może aż kilkunastu. To bardzo, bardzo wiele.