Promethidion Cypriana Kamila Norwida – książka z płytą CD (czyta Teresa Budzisz-Krzyżanowska) jest reprintem wydania z 1923 roku (Księgarnia św. Wojciecha).
Można nazwać Prometeusza pierwszym nauczycielem ludzkości. Czyli, w skrócie, Norwid jako „dziedzic Prometeusza” wchodziłby w rolę nauczyciela; Promethidiona możemy bowiem czytać jako rodzaj podręcznika.
Renata Gadamska-Sera pisała: „…w przedmowie adresowanej do czytelnika poeta wyjawił, iż celem napisania utworu było zaszczepienie „głównych pojęć o powadze sztuki” oraz „zyskanie uznania potrzeby i powagi jak najżywotniejszej i jak naj- rozciąglejszej dla tego, co S z t u k ą się nazywa” (Promethidion PW, III, 429). w Promethidionie Norwid przywracał pojęciu „piękno” zapomniane treści oraz uzmysławiał rodakom powagę, dostojeństwo i zadania sztuki na tym pięknie zbudowanej. unaoczniał uniwersalizm tak żywego w epoce romantyzmu mitu prometejskiego oraz chrystianizował ową pogańską, grecką tradycję, łącząc ją z biblijną tradycją starotestamentową”.
Rdzeń poematu tworzą dwa dialogi: Bogumił i Wiesław. Jak pisał sam autor, nawiązują one do tradycji dialogów Platona.
„W dialogu pierwszym idzie o formę, to jest Piękno.
W drugim o treść, to jest o Dobro, i o światłość obu, Prawdę.”
Norwid nawiązuje do koncepcji Boga Stwórcy – Wielkiego Artysty. W niej też ma swoje miejsce człowiek – twórca, który na swoją miarę kontynuuje dzieło.
Promethidion. Rzecz w dwóch dialogach z epilogiem – poemat, traktat dydaktyczny Norwida. Najprawdopodobniej powstał w latach 1848-49, dopracowany w 1950 i wydany rok później w Paryżu. Poeta dedykował go zmarłemu przyjacielowi – Łubieńskiemu.