W wydawnictwie Ośrodka Brama Grodzka w Lublinie ukazała się książka Julii Hartwig Koleżanki i inne wiersze lubelskie. Wybór wierszy: Julia Hartwig, Tomasz Pietrasiewicz. Wstęp napisał Paweł Próchniak.

Motyw rodzinnego miasta pojawia w wielu utworach Julii Hartwig. Elegia lubelska jest najbardziej znanym i najczęściej cytowanym w kontekście Lublina utworem poetki. Wiersz Niepotrzebne skreślić dotyczy całej rodziny Hartwigów, Przywoływanie Julia Hartwig poświęciła matce, Marii, natomiast Na cześć moich braci, Pamięci W. i Siostra rodzeństwu. Utwór Koleżanki ściśle dotyczy szkolnych lat poetki. Tom Koleżanki i inne wiersze lubelskie zawiera dwadzieścia jeden utworów Julii Hartwig, wybranych wspólnie przez poetkę i Tomasza Pietrasiewicza.

Kurier Lubelski pisał po premierze książki: Julia Hartwig postawiła Lublinowi pomnik ze słów na miarę tego, jaki zawdzięczamy innemu poecie urodzonemu w Lublinie: Józefowi Czechowiczowi. Podziwianemu przyjacielowi brata Hartwiżanki, któremu kiedyś odważyła się pokazać swoje pierwsze strofy. Gdy wiele lat po jego śmierci odwiedzała Lublin, szła również na jego grób. „I padłeś własnym wierszem powalony/Pod ruinami miasta ze światem umarłym w sobie” – tak zaczyna się wiersz „Pamięci Czechowicza”. Gdy poetka wybierając w 2009 roku z myślą o druku lubelskie wiersze wprowadzała w nich tylko drobne zmiany. Najbardziej znacząca jest ta w „Elegii lubelskiej”. Zgodnie z pierwodrukiem do utworu wróciły cztery wersy poświęcone Czechowiczowi. Pierwszy ma wagę symbolu: „On jeden potrafiłby opłakać to miasto”.