Wypisy dla klas pracujących Szczepana Kopyta w wydawnictwie WBPiCAK. 

Paweł Kaczmarek pisał w posłowiu: „Swoista spontaniczność czy reaktywność poezji Kopyta nie kłóci się jednak z długoterminowymi założeniami jego poetyckiego projektu. Być może najważniejszą i najbardziej konsekwentną językową pracą, jaką od debiutu w 2005 roku wykonują wiersze autora yassu, jest poszerzanie granic poetyckiego idiomu poprzez oswajanie go ze wzniosłością.

To, że współczesna polszczyzna – również, a może zwłaszcza, polszczyzna poetycka – nie znosi podniosłości, jest wyczulona na mówienie „zbyt serio”, stanowi dobrze rozpoznany językowy fakt. W efekcie wielu rzeczy powiedzieć się w wierszu nie da, wiele „poważnych” słów, „dużych” kwantyfikatorów czy kategorii zakwalifikowanych zostaje w punkcie wyjścia jako zasadniczo „nieliterackie”, podejrzane czy niestosowne. Jednocześnie wydajemy się przyzwyczajeni do tego, że przekraczanie granic poetyckich konwencji odbywa się od tego, co wzniosłe i stereotypowo kojarzone z poezją, do tego, co kolokwialne i przyziemne; jeśli mówimy o poszerzaniu granic języka, mamy na myśli zazwyczaj włączanie do niego elementów potocznych i „codziennych”. Kopyt pokazuje, że wiersz może – i powinien – naginać język również w odwrotnym kierunku, nie popadając w kicz ani nie osuwając się w znane klisze (nie wracając choćby bezrefleksyjnie do romantycznie rozumianej wzniosłości)”.

Szczepan Kopyt (ur. 1983), poeta, muzyk. Ostatnio wydał książkę z a b i c (2016) oraz album duetu Kopyt/Kowalski koniec (2017). Mieszka w Polsce.