Lucyfer zwycięża

Przypominamy książkę Ilony Witkowskiej Lucyfer zwycięża (Fundacja Korporacja Ha!art), która została nominowana do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius 2017 w kategorii Książka Roku.

Jolanta Nawrot: „Jej wiersze są wielogłosowe, pozszywane z zasłyszanych czy przeczytanych wypowiedzi, ale w taki sposób, że nie widać szwów. Co ciekawe, poetka przedstawia świat w skali mikro, ale mając z tyłu głowy skalę makro – tak jakby pojedyncze wiersze-odłamki szkła mogły się kiedyś z powrotem, choć nie w sposób idealny, ułożyć w lustro. A może lepszym określeniem na metodę twórczą poetki byłby patchwork? W każdym razie z cudzych głosów Witkowska tworzy głos własny. Ponadto w książce Lucyfer zwycięża dwa wiersze – psia poduszka i mama Oli – są próbami prozy poetyckiej, a utwór moim marzeniem było przenieść rzekę to zabawa wizualnym tekstem, choć może nie za bardzo oryginalna (wiersz zbudowany jest z dwóch kolumn – wyrównanych do lewej i prawej strony – oraz z kolumny środkowej, która znajduje się poniżej nich), prawdopodobnie nawiązująca do biblijnej historii przejścia Izraelitów przez Morze Czerwone (Księga Wyjścia).

Drugi tomik Witkowskiej, Lucyfer zwycięża, nie jest więc łatwy do analizy i interpretacji, ale bardzo ciekawy i inspirujący. Stawia podstawowe pytania dotyczące statusu jednostki w świecie i obecności zła. Nie daje gotowych rozwiązań, ale wybija ze strefy komfortu, zmusza do refleksji. Wiele fraz po prostu zapada w pamięć, na przykład: „drapieżniku,/ zatrzymałam cię/ jednym palcem” (życie w gruncie rzeczy nie jest komiczne?). Z pewnością będę jeszcze wracać do tych 37 wierszy. Interesującą kwestią, której nie udało mi się tutaj poruszyć, jest rola psa w tomiku Lucyfer zwycięża i w całej twórczości Ilony Witkowskiej. Polecam się jej przyjrzeć”.

Marcin Sendecki: Ilona Witkowska wie, co pisze, a to wcale nieczęste. Jej wiersze są jak dobrze wymierzone pociski melancholijnego gniewu. Warto uważnie śledzić ich lot.

Ilona Witkowska (1987) debiutowała książką splendida realta, wydaną przez WBPiCAK w Poznaniu, za którą otrzymała nagrodę poetycką Silesius w kategorii debiut roku; ukończyła studia kulturoznawcze na Uniwersytecie Wrocławskim; mieszka w Sokołowsku.